Perugino, "Ο Άγιος Πέτρος και τα Κλειδιά του Παραδείσου", 1482, Καπέλα Σιξτίνα, Βατικανό. Η νωπογραφία αυτή αποτέλεσε καλλιτεχνική τομή για την εποχή της, ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση των αρχιτεκτονημάτων και οπωσδήποτε για το προοπτικό βάθος που στα χέρια του 28χρονου ζωγράφου έλαβε χαρακτήρα θετικού αιφνιδιασμού. Σε πρώτο πλάνο ο Πέτρος παραλαμβάνει τα κλειδιά της Πύλης του παραδείσου από τον Ιησού, και αντανακλαστικά και της Εκκλησίας αυτού. Το βατικανό επένδυσε πολλά στα μηνύματα αυτού του έργου, καθόσον ο Πέτρος υπήρξε κι ο πρώτος Πάπας της καθολικής εκκλησίας.
Perugino, "The vision of St Bernard", Μonaco, 1493
Ο Περουτζίνο (“Perugino” με πλήρες όνομα Pietro di Cristoforo Vannoucci, 1450 – 1523) είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις που χρησιμοποιεί η Ιστορία με μάλλον προσχηματικό τρόπο για να χαράξει την οδό έως κάποιο φαινόμενο που καραδοκεί για να εκραγεί. Δεν μάθαμε το δάσκαλό του ποτέ, αν και ο Πιέρο ντελά Φραντσέσκα φαίνεται να επηρέασε τη μενταλιτέ του ως καλλιτέχνη. Υπήρξε σίγουρα μαθητής του Βερόκιο, ο οποίος φυσικά με τη σειρά του χρίστηκε από την ειμαρμένη να είναι ο άνθρωπος που θα άνοιγε την αυλαία ώστε να εμφανιστεί επί της οικουμενικής σκηνής το άστρο του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Αν υπήρξαν και συμμαθητές στο εργαστήρι του Βερόκιο, δεν μπόρεσε να αποδειχθεί.
Είναι ένας ζωγράφος βιρτουόζος, μα ποτέ το πρώτο και άφθαστο βιολί. Εργάστηκε με συνέπεια και σταθερότητα επιμένοντας στο σχέδιο και τη διάπλαση των μορφών. Εργάστηκε στην Καπέλα Σιξτίνα, με τους Γκιρλαντάϊο και Μποτιτσέλι, τα περισσότερα από τα έργα του όμως δεν διασώθηκαν πλην της μνημειακής Παράδοσης των Κλειδιών στον Πέτρο.
Perugino, Αγιος Σεβαστιανός, 1478
Ατύχησε εξάλλου να κατατρέχεται κι απ΄ τους τεχνοκριτικούς της εποχής που επίμονα αρνούνταν να του αναγνωρίσουν κάποια άλλη αξία εκτός του ότι ήταν δάσκαλος του Ραφαήλ και ότι δημιούργησε δικό του στυλ το οποίο αρκετοί αποπειράθηκαν να μιμηθούν. Αρκούσε αυτός και μόνο ο διδασκαλικός του ρόλος για ολοκληρώσει επιτυχώς τη συνεισφορά του στην Τέχνη. Εντούτοις, τόλμησε να δώσει τεράστια επιφάνεια στον πλαστικό χώρο, είχε εμπνευσμένη συνθετική ικανότητα και αρμονικό ταλέντο, οι χρωματικές του κλίμακες απέχουν από τις υπερβολές και γενικά νιώθεις ένα ντελικάτο αέρα κομψότητας να αποπνέεται από τα έργα του.
Είχε μία εντελώς ρεαλιστική άποψη για τα πράγματα, τολμηρός με επιχειρηματικό πνεύμα, έβρισκε στη ζωγραφική όχι τα πλατωνικά ιδεώδη του Μικελάντζελο για μια καλλιτεχνία του ανθρωποκεντρισμού, αλλά τη συναλλακτική εκείνη δύναμη προς την κερδοφορία που και σήμερα κυριαρχεί στο εμπόριο των καλλιτεχνικών παραγωγών. Αν μη τι άλλο, ο Περουτζίνο απόλαυσε δεκάδες μαθητές σε Φλωρεντία και Περούτζια, εξάλλου θεωρείται και ο θεμελιωτής της Σχολής της Περούτζια, συγκαταλλέγεται στα βασικά πρόσωπα της Ακμάζουσας Αναγέννησης, αλλά και σ’ εκείνα που θυσίασε η επιδημία της πανούκλας του 1523.
ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΣ
Χαρτογράφος - Ιστολόγιο μελέτης και διασκεδαστικής ελευθερίας 