August Macke, Ο κήπος των Macke στη Βόννη, 1911
August Macke, Γυμνό με κοραλένιο κολιέ, 1910
Ο Αουγκούστ Μάκε (August Macke, 1887 – 1914) ήταν Γερμανός ζωγράφος και σίγουρα ο πιο άτυχος από την παρέα του Γαλάζιου Καβαλάρη (Der Blau Reiter), εκείνης της απίστευτης ομάδας των ολόφρεσκων εξπρεσιονιστών. Συνδέθηκε στενότερα με τη γαλλική τέχνη, κι εντάχθηκε στην ομάδα ενεργητικά την άνοιξη του 1914, πρόλαβε δε μέσα σε μερικούς μήνες να κατακτήσει την αναγνώριση. Το Σεπτέμβριο σκοτώθηκε από τις σφαίρες του Α’ Παγκοσμίου πολέμου σε ηλικία μόλις 27 ετών.
Έζησε κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα καινοτόμου εποχής για τη γερμανική τέχνη όπου αναπτύχθηκαν οι κυριότερες βορειοευρωπαϊκές εξπρεσιονιστικές τάσεις, καθώς με έναν άμεσο τρόπο κατέφθασαν πανηγυρικά και στη χώρα του τα πρωτοποριακά (αβάν-γκαρντ) κινήματα μοντερνισμού που διαμορφώθηκαν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως για έναν αληθινό καλλιτέχνη της εποχής του, ο Μάκε ήξερε πώς να ενσωματώσει στη ζωγραφική του τα στοιχεία της avant-garde που περισσότερο τον ενδιέφεραν.
August Μacke, Τοπίο με αγελάδες και καμήλα, 1914
Το μεγαλύτερο μέρος της δημιουργικής ζωής του κατοικούσε στη Βόννη, με εξαίρεση μερικές περιόδους που έζησε στη λίμνη Thun στην Ελβετία και στα διάφορα ταξίδια του στο Παρίσι, την Ιταλία, την Ολλανδία, και οπωσδήποτε την Τυνησία. Το ταξίδι στην Τύνιδα με το φίλο του Paul Klee, δεν ήταν απλά γόνιμο, ήταν η εγκαθίδρυση μιας ανοικτής γέφυρας αλληλοεπιδράσεως στο μεσογειακό και το βορειοαφρικάνικο τοπίο. Στο Παρίσι όμως συναντήθηκε με το έργο των Ιμπρεσιονιστών και μόλις επέστρεψε στο Βερολίνο επιλέγει να εκπαιδευθεί για κάποιους μήνες στο εργαστήρι του εκκεντρικού Lovis Corinth.
August Μacke, Κυρία με πράσινη ζακέτα, 1913
Το 1910, μέσω της φιλίας του με το Φράντς Μαρκ συναντιέται με το Βασίλυ Καντίνσκυ και μοιράζονται τους συμβολισμούς, τις αγωνίες, και τον μυστικισμό του Γαλάζιου Καβαλάρη. Όμως ο Μάκε είχε μια διαφορετική ιδιοσυγκρασία από τους άλλους δύο. Δεν παθιαζόταν τρελά όπως ο Βασίλυ, δεν αγκάλιαζε πανθεϊστικά τις καταστάασεις όπως ο Φραντς, η Αφαίρεση μάλλον τον απωθούσε ήταν για κείνον μια terra incognita, κι έτσι ήθελε να την αφήσει. Ήρεμος, ισορροπημένος, στα έργα του διηγείται ιστορίες του κόσμου, περιπάτους, παιδικές σκηνές, ανέμελα στιγμιότυπα σε πάρκα, ζωολογικούς κήπους, βιτρίνες. Αυτά τα 6 χρόνια που μόλις πρόλαβε να εργαστεί ήταν αρκετά γα να νιώθουμε ιδιαίτερη την απώλειά του για την Τέχνη.
August Macke, Το κόκκινο σπίτι στο πάρκο, 1914
Ο ίδιος στο ημερολόγιό του έλεγε για τους γαλάζιους φίλους του : «Πολλές μορφές μαζί, μέσα από την μεταξύ τους σχέση, μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε την κάθε μία χωριστά. Το γαλάζιο το συλλαμβάνουμε καταρχήν μέσα απ΄το κόκκινο, το μεγάλο δέντρο μέσα από τη μικρή πεταλούδα, τη νιότη του παιδιού μέσα από την ηλικία του γέροντα. Το άμορφο, το άπειρο, το μηδέν παραμένει ακατάληπτο. Ο Θεός παραμένει ακατάληπτος. Κάθε καλλιτεχνική μορφή είναι έκφραση της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου.»
August Macke, Το καπελάδικο, 1914, λεπτομέρεια
Η συνάντηση του Μάκε με τον Robert Delaunay στο Παρίσι το 1912 επρόκειτο να αποτελέσει αποκάλυψη για το νεαρό ζωγράφο με την ακόμη παιδικότερη ψυχή. Ο χρωματικός κυβισμός του Delaunay, που ο Γκιγιώμ Απολλιναίρ είχε αποκαλέσει Ορφισμό, επηρέασε την τέχνη του Μάκε από εκείνο το σημείο και μετά. Η κρυσταλλική δομή των έργων του -άφησε περίπου 500 λάδια και 4.000 χαρακτικά- η καθαρότητα και ο πλούτος του χρώματος, μας μεταφέρουν σε μία οπτική ποίηση. Τα παράθυρα καταστημάτων του μπορούν να θεωρηθούν προσωπική ερμηνεία των παραθύρων Delaunay, συνδυασμένα ταυτόχρονα με τις εικόνες του ιταλικού Φουτουρισμού.
xartografos
Χαρτογράφος - Ιστολόγιο μελέτης και διασκεδαστικής ελευθερίας 