Γιάννης Μόραλης "Φανή", 1949, λάδι σε μουσαμά
Τέλη Δεκεμβρίου του 2009 πέθανε ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος έλληνας ζωγράφος Γιάννης Μόραλης. Ο μπάρμπα Γιάννης είχε ένα εξοχικό στην Αίγινα «το νησί με το εκπληκτικό φως» όπως έλεγε, όπου ζωγράφισε πλήθος από τα σπουδαία έργα του. Το οίκημα είναι έργο του Άρη Κωνσταντινίδη, ένα ολοζώντανο μνημείο της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής του κορυφαίου αρχιτέκτονα της Μεσογείου. Ήδη οι κληρονόμοι το παζαρεύουν με μεσιτάδες για δημοπρατικό πλειστηριασμό. Γκαλερίστες, φιλότεχνοι και πολιτευτές κινητοποιήθηκαν, αλλά δύσκολα θα γλυτώσει ως φαίνεται απ΄τα χέρια των ευκαιριούχων.
Παράλληλα το σπίτι που πέθανε ο εθνικός μας στιχουργός Κωστής Παλαμάς, βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση. Ακολουθεί παρόμοια τύχη κι αυτό, καθώς έχει την ατυχία να στέκει πεντάρφανο ακόμη, σ’ ένα φιλέτο 500 τ.μ. στην Πλάκα, όπου λέγεται πως ο πλειστηριασμός για την εκποίηση του δεν θα ξεκινήσει κάτω από 1.000.000 ευρώ. Τρέχουν τα σάλια των ειδικών! Άλλα νεοκλασσικά σώθηκαν, άλλα τα ρούφηξαν εξωχώριες εταιρίες για να βρεθούν κατόπιν σε χέρια υπουργών, ως φαίνεται όμως το σπίτι του δάσκαλου της λογοτεχνίας και του θεμελιωτή της νεοελληνικής γλώσσας δεν τη γλυτώνει. Δεν έμαθα ειν΄ αλήθεια τι απέγινε και το σπίτι που γεννήθηκε ο Παλαμάς στην Πάτρα αφού κι εκείνο βρισκόταν σε δρομολόγηση σωτηρίας, αλλά δεν έχω και τα καλύτερα προαισθήματα.
Του ζωγράφου Γεωργίου Ροϊλού (1867-1928), "Οι Ποιητές" ,1919, λάδι σε μουσαμά, φυλάσσεται στο Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός». Μεγάλοι ποιητές της γενιάς του 1880. Στα δεξιά της σύνθεσης απεικονίζεται ο Α. Προβελέγγιος να διαβάζει κάποιο ποίημά του, ενώ από τα αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι Γ. Στρατήγης, Γ. Δροσίνης, I. Πολέμης, K. Παλαμάς και Γ. Σουρής.
Πάρτε μιαν αχλύ μυρωδιά από τα προφητικά παιγνιδίσματα του Παλαμά με τις ρίμες : Απόσπασμα από το Δωδεκάλογο του Γύφτου
«…Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα παινεμένη, θα ‘ρθει κι η ώρα, και θα πέσεις, κι από σέν’ απάνου η Φήμη το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση. Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι. Θα ‘ρθει κι η ώρα· εσένα ήταν ο δρόμος σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση, σαν το δρόμο του ήλιου· γέρνεις· όμως το πρωί για σε δε θα γυρίσει. Και θα σβήσεις καθώς σβήνουνε λιβάδια από μάισσες φυτρωμένα με γητειές· πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια κι από τις δροσοσταλαματιές· θα σε κλαιν’ τα κλαψοπούλια στ’ αχνά βράδια και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές…»
Να μη μιλήσω για το σπίτι του Κώστα Βάρναλη στην Κερατέα, που λυπάται η καρδιά σου να το δεις πώς κατάντησε. Εκεί βέβαια, οχτώ μήνες τώρα δεν βρίσκουμε λύσεις για τα σκουπίδια, το σπίτι του Βάρναλη θα νοιαστούμε…; Στο φινάλε μια μπολντόζα θα το συντρίψει προς τον ΧΥΤΑ, κι από δω παν κι άλλοι. Ωστόσο πριν φανώ άδικος, για το σπίτι του Άγγελου Σικελιανού στη Λευκάδα ακούστηκαν κάποιες εξαγγελίες, αλλά η πράξη μακάρι να είναι τόσο πομπώδης όσο και τα έπεα πτερόεντα των πολιτικάντηδων.
Η ερείπωση ξεκινά από τα θεμέλια. Όσοι απεργάζονται την κατεδάφιση της χώρας, όπως γενικεύεται, δεν θα αμελούσαν. Στόχος η προ-διάλυση κάθε δεσμού ισχύος που θα συγκρατούσαν οι πολιτιστικές μνήμες, τα συλλογικά βάθρα, τα ιερά και τα όσια. Αφού ούτε δαύτα δεν μπορούμε να στηρίξουμε ας ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα. Ο μακρύς θάνατος ξεκινά με τις κυτταρικές αποδομήσεις ενός οργανισμού, ενός έθνους. Ποντάρουν στην αποδυνάμωση των αμυντικών, των ανοσοποιητικών συστημάτων. Ό,τι μας κρατά ως συλλογική μνήμη ενωμένους πρέπει, ιεραρχικά πρώτο, να εξοντωθεί. Ο υπόγειος πόλεμος μόλις άρχισε και μας βρίσκει καθολικά ανέτοιμους.
xartografos
xartografos
Χαρτογράφος - Ιστολόγιο μελέτης και διασκεδαστικής ελευθερίας 