65. Ιαπωνικό τέλος του Μινωικού πολιτισμού

Με ποια λόγια, και ποιαν διάθεση να φλυαρείς εγγράφως όταν μπροστά στα μάτια σου εκτυλίσσεται βιβλικά η εικόνα καταστροφής του Μινωϊκού πολιτισμού… Κνωσσός, Γουρνιά, Μάλια, Ζάκρος, καμιά εκατοστή πόλεις είχαν αναπτυχθεί από το 3000 π.Χ. στα παράλια της Κρήτης. Ένας τόπος ευλογημένος καιρικά, κλιματολογικά παραδείσιος, με μία ασύλληπτα υγιή οικονομία δημητριακών, αμπέλων, εσπεριδοειδών, ελαιόκαμπων. Καινοτομία στις καλλιέργειες, εξελιγμένη αποθήκευση σιτηρών, έκρηξη στη φαντασία της αρχιτεκτονικής με ίδρυση ανακτόρων, υδραγωγείων. Πολιτισμός με όλη την ένταση μιας σημερινής ιαπωνικής υπερδύναμης.

Και σε μία στιγμή… Σε μία μόνη στιγμή, γύρω στα 1500 π.X. όλα έγιναν στάχτη, υγρός τάφος, σεισμός και πλημμύρα, απόγνωση και θρήνος, διάλυση και ανυπαρξία από του χάρτη. Η ακτή σηκώθηκε 2,5 μέτρα, η σφαίρα της Γης άλλαξε άξονα, τα ψάρια απώλεσαν προσανατολισμούς κι εκβράζονται απανταχού. Αρμαγγεδών.

Ό,τι ακριβώς είδαμε στην πλέον οργανωμένη σημερινή κοινωνία της άπω ανατολής. Το βασίλειο των χρυσανθέμων καταποντίζεται ανήμπορο, περιδεέες μπρος στο φυσικό ορυμαγδό, αρκούσε ένα ξύσιμο του Εγκέλαδου κι ένα φτάρνισμα του Ποσειδώνα. Με μια επιπλέον φριχτή διαφορά όμως:

Η Φουκουσίμα, στην ίδια ιαπωνική ανατολική ακτή βορείως του Τόκιο, φέρνει το ρίγος των πυρηνικών θανάτων, της ραδιενέργειας που αόρατη θα κατακλύσει (ίσως) τον ιστορικά πλέον πειθαναγκασμένο λαό. Η τεχνολογία που σήμερα κομπάζαμε πως έκανε τις ανθρώπινες δυνάμεις ανεξάντλητες, γίνεται μπούμερανγκ φόνου, αυτοκαταστροφής. Κοιτάζαμε να κατακτήσουμε τα σύμπαντα και χάνουμε τον Άνθρωπο που με διαβρωμένο DNA από τα ραδιενεργά κατάλοιπα γίνεται βορά της επιστήμης του.

Ενεός, ασκαρδαμυκτί παρατηρώ και δεν μπορώ καν να ανάγω το φαινόμενο σε ελληνικό παράλιο. Νάνος και γονυπετής στο φρικαλέο τραύμα των 9,1 ρίχτερ. Ελάχιστος και ολόθνητος στο παλιρροϊκό κύμα. Κλειδωμένος στην ανυπαρξία μιας πλανώμενης αόρατης δηλητηρίασης. Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας. Οι Μινωτίτες τέτοιες ώρες αναζητούσαν τροφή κι ουρανό, χωρίς ιστορία και χωρίς χρόνο. Ένα αίτημα για λίγο μέλλον που δεν τους δόθηκε παρά αιώνες μετά

xartografos

Oι φωτογραφίες από το Der Spiegel